لغت نامه دهخدا هستی بخش. [ هََ ب َ ] ( نف مرکب ) زندگی بخش. آنکه به دیگری آثار هستی دهد : ذات نایافته ازهستی ، بخش کی تواند که شود هستی بخش ؟جامی.
فرهنگ عمید هستی بخشنده، به وجودآورنده، موجودکننده، پدیدآورنده: ذات نایافته از هستی بخش / چون تواند که شود «هستی بخش» (جامی۱: ۵۸۱ ).
