هرزه گو

لغت نامه دهخدا

هرزه گو. [ هََ زَ / زِ ] ( نف مرکب ) یاوه گوی. ( ناظم الاطباء ) :
نوای بلبلت ای گل کجا پسند افتد
که گوش هوش به مرغان هرزه گو داری.حافظ.رجوع به هرزه خای و هرزه درای شود. || دیوانه. ( ناظم الاطباء ).