ناخوشدلی. [ خوَش ْ / خُش ْ دِ ] ( حامص مرکب ) خوش دل نبودن. غمگینی. صفت ناخوشدل. || نارضایتی. بی میلی. اکراه. کراهت : و بدان تاریخ در دست مردمان سیم خوارزم روان شده بود و مردمان آن سیم را به ناخوش دلی گرفتندی. ( تاریخ بخارا ص 43 ). پس نقیب النقبا به ناخوشدلی تمام از بیهق برفت. ( تاریخ بیهق ).
