غبار دل

لغت نامه دهخدا

غبار دل. [ غ ُ رِ دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) غبار خاطر. مجازاً بمعنی آزردگی دل :
بر دل پاکش غباری بیگناه از من چراست
دیو بی انصاف بر تخت سلیمان چون نشست.خاقانی.مرا در دل ز خسرو صد غبار است
ز شاهی بگذر آن دیگر شمار است.نظامی.

فرهنگ فارسی

غبار خاطر مجازا بمعنی آزردگی دل
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم