ساز بادی
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
سازی که با جریان هوا (نفس نوازنده) به صدا درآید؛ فشار هوا، ستونی از موج طولی در داخل یک تقویت کنندۀ لوله ای مخصوص هوا ایجاد می کند، که گاهی یک یا چند زبانه را فعال می سازد. زیر و بم نت تولید شده به طول موج این هوا بستگی دارد. انواع اصلی سازهای بادی عبارت اند از صدا (آواز انسان)؛ سوت ها، شامل ریکوردرو فلوت؛ سازهای زبانه ای، شامل بیشتر بادی های چوبی؛ سازهای برنجی، مانند انواع هورن؛ و سازهای زبانۀ آزاد، مانند سازدهنی. قدیمی ترین سازهای بادی بازمانده از دوران نئولیتیک، در ۱۹۹۹ در منطقۀ هِنانچین به دست آمده اند. قدمت این شش فلوت استخوانی به ۷۰۰۰ تا ۵۷۰۰پ م می رسد.
