لغت نامه دهخدا
صافیة. [ ی َ ] ( اِخ )ناحیتی بوده است در بغداد به روزگار خلیفة الراضی باللّه عباسی. ( اخبار الراضی باللّه و المتقی ص 67 ).
صافیة. [ ی َ ] ( اِخ ) شهرکی بوده است نزدیک دیر قُنّی ̍ در اواخر نهروان نزدیک نهروان مشرف بر دجله و با نهروان ویران شد و آثار دیوارهای آن تا امروز باقی است. ( معجم البلدان ).
صافیة. [ ی َ ] ( اِخ ) از بلاد فلسطین است. رجوع به نزهةالقلوب مقاله سوم ص 271 شود.
صافیة. [ ی َ ] ( اِخ ) نام آسمان پنجم است .
