لغت نامه دهخدا شکوهمندی. [ ش ُ م َ ] ( حامص مرکب ) دارای شکوه بودن. رجوع به شکوه شود. || لیاقت. ( ناظم الاطباء ). || وقار. جلال. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ فارسی معین ) : گفت ای فلک شکوهمندی بالاترت از فلک بلندی.نظامی.
