لغت نامه دهخدا شب کار. [ ش َ ] ( ص مرکب ) کسی که در شب کار کند. کارگر شب کار. || در تداول عامه ، لوطی. || زن که تن به بدکاری داده باشد و بدکاری کند. زن که شباهنگام با بیگانه خسبد. که همبستر مردی بیگانه شود.
