ماتمکده

لغت نامه دهخدا

ماتمکده. [ ت َ ک َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) غمکده. ( آنندراج ). ماتم سرا. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
بجز آن زلیخای انده زده
بدان غم زده جان ماتمکده.شمسی ( یوسف و زلیخا ).

فرهنگ عمید

۱. جای سوگواری، ماتم سرا.
۲. [مجاز] خانه ای که در آن غم و غصه فراوان باشد.

فرهنگ فارسی

ماتمخانه، ماتم سرا، جای سوگواری، خانهای که در آن غم وغصه فراوان باشد
( اسم ) ۱- محلی که در آن سوگواری کنند جای عزاداری . ۲- خانه ای که در آن غم و اندوه حکمفرما باشد غمکده .