لغت نامه دهخدا
قلال. [ ق ِ ] ( ع اِ ) چوب برپای کرده جهت واریج انگور. ( منتهی الارب ). الخشب المنصوبة للتعریش. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). رجوع به قلة شود. || ج ِ قُلّة. ( اقرب الموارد ).
قلال. [ ق َ ] ( ع ص ) اندک. ( منتهی الارب ). قلیل. ج ، قُلُل. ( اقرب الموارد ). رجوع به قُلال شود.
