غلط کار

لغت نامه دهخدا

غلطکار. [ غ َ ل َ ] ( ص مرکب ) فریبنده. حیله ساز. رنگ آمیز. ( ناظم الاطباء ). گمراه کننده :
از نظر دل به جهان کن نظر
زآنکه غلطکار بود چشم سر.امیرخسرو دهلوی.|| غلطکننده. خطاکننده. خطاکار.

فرهنگ عمید

غلط کننده ، خطاکار .

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - غلط کننده خطا کننده ۲ - گمراه کننده حیله گر فریبنده .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم