عالی محل

لغت نامه دهخدا

عالی محل. [ م َ ح َ ] ( ص مرکب ) آنکه او را محل و مقام بالا است. والاجاه :
نگه کرد سلطان عالی محل
خودش در بلا دید و خر در وحل.سعدی ( بوستان ).

( صفت ) آن که دارای مقامی بلند است والا جاه عالی مرتبت .
آن که را محل و مقام بالا است