طپانچه خوردن

لغت نامه دهخدا

طپانچه خوردن. [ طَ چ َ / چ ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) سیلی خوردن. چک خوردن. طپنچه خوردن. لطمه خوردن. زخم با کف دست خوردن.
- طپانچه از روزگار خوردن ؛ رنج و تعب کشیدن. رجوع به مجموعه مترادفات ص 181 شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) سیلی خوردن لطمه خوردن . یا طپانچه خوردن از ( دست ) روزگار . مصیبت دیدن رنج و تعب کشیدن .
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال تاروت فال تاروت فال فنجان فال فنجان فال انگلیسی فال انگلیسی