لغت نامه دهخدا
طرقی. [ طَ ] ( اِخ ) ابوالعباس احمدبن ثابت بن محمد طرقی اصفهانی. متوفی بسال 520 هَ. ق. حافظی ماهر و محدثی آگاه بوده است. رجوع به انساب سمعانی برگ 370 الف شود.
طرقی. [ طَ ] ( اِخ ) دهی از دهستان فاروج بخش حومه شهرستان قوچان در 30هزارگزی شمال باختری قوچان و 5هزارگزی جنوب شوسه قوچان به شیروان. جلگه و معتدل با 56 تن سکنه. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).
