لغت نامه دهخدا صبوحیان. [ ص َ ] ( اِ مرکب ) مفرد آن صبوحی ، منسوب به صبوح. صبوحی خورندگان : گرچه صبوح فوت شد کوش که پیش از آفتاب زآن می آفتاب وش یاد صبوحیان کنی.خاقانی.