صبوحیان

لغت نامه دهخدا

صبوحیان. [ ص َ ] ( اِ مرکب ) مفرد آن صبوحی ، منسوب به صبوح. صبوحی خورندگان :
گرچه صبوح فوت شد کوش که پیش از آفتاب
زآن می آفتاب وش یاد صبوحیان کنی.خاقانی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم