لغت نامه دهخدا شوریده روزگار. [ دَ / دِ زْ / زِ ] ( ص مرکب ) پریشان ایام. کنایه از بی سامان و بی سرانجام. ( آنندراج ). بی چاره و بی نوا و درمانده. ( از ناظم الاطباء ).
