شاهنامه خوان. [ م َ / م ِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) خواننده شاهنامه. آنکه کتاب شاهنامه خواند. || که شاهنامه به آواز بلند و لحن گیرا و خاص خواند و این در دربار سلاطین خاص نقیب بوده است. آنکه اشعار شاهنامه فردوسی را با آهنگ متناسب بخواند.
فرهنگ عمید
کسی که شاهنامۀ فردوسی را با آهنگ خوب می خواند.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - کسی که نامه های شاه را قرائت میکرد ( و آن شغلی بود ) . ۲ - کسی که اشعار شاهنامه ( فردوسی ) را با آهنگ متناسب می خواند .
