شاداب دل

لغت نامه دهخدا

شاداب دل. [ دِ ] ( ص مرکب ) شادمان و خوشدل. ( فهرست ولف ) :
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل.فردوسی.براهب چنین گفت پس شهریار
که شاداب دل باش و به روزگار.فردوسی.

فرهنگ فارسی

شادمان و خوشدل
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم