لغت نامه دهخدا سپیدنامه. [ س َ / س ِ م َ / م ِ ] ( ص مرکب ) کنایه از مردم صالح و پرهیزکار و درستکار. ( برهان ) ( آنندراج ). صالح درستکار چنانکه سیه نامه فاسق و بدکار. ( رشیدی ).
