لغت نامه دهخدا راست و درست. [ ت ُ دُ رُ ] ( ترکیب عطفی ،ص مرکب ) آنکه براستی و درستی متّصف باشد. ( یادداشت مؤلف ): آدم راست و درستی است. تسدید؛ راست و درست نمودن. ( آنندراج ). راست و درست کردن. ( منتهی الارب ).
