رانده و مانده

لغت نامه دهخدا

رانده و مانده. [ دَ / دِ وُ دَ / دِ ] ( ترکیب عطفی ، ص مرکب ) کنایه از شخص بدبخت وامانده.
- امثال :
- رانده و مانده هفتاد و دو ملت ؛ از همه جا رانده ومانده. ( یادداشت مؤلف ).
از اینجا رانده از آنجا مانده .

فرهنگ فارسی

کنایه از شخص بد بخت وامانده
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال جذب فال جذب فال کارت فال کارت فال تک نیت فال تک نیت