لغت نامه دهخدا
دارگل. [ گ ُ ] ( اِخ ) ده از بخش گوران شهرستان شاه آباد که در 15هزارگزی شمال خاوری گهواره دره و شمالی کوه قلعه قاضی واقع و محلی است کوهستانی. سردسیر. سکنه آن 250 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، حبوبات ، صیفی ، توتون ، میوه جات. شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد ساکنان از تیره سادات صدری هستند. دارگل پنج ده کوچک نزدیک بهم بنام دارگل سیدحسن - سیدسلیم - رشیدعلی طیمز - سیدمیرزا است و سکنه پنج ده جمعاً 250 تن است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
