خلنگ زار

لغت نامه دهخدا

خلنگ زار. [ خ َ ل َ ] ( اِ مرکب ) زمین پرخس و خار. خارستان. خاردار. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ فارسی

زمین پر خس و خار خارستان

فرهنگستان زبان و ادب

{heath, heathland} [مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] 1. پوشش گیاهی اراضی پست با خاک فقیر و اسیدی ماسه ای یا شنی که گیاه غالب آن خلنگ است 2. سطح باز و کشت نشده ای حاوی خاک ماسه ای یا شنی با پوشش گیاهی کوتاه

دانشنامه آزاد فارسی

خَلَنْگزار (moor)
در علوم زمین، قطعه زمینی مرتفع، با پوشش گیاهی علف جارو، علف های درشت، و سرخس. خلنگزارها ممکن است به خوبی زهکشی نشوند و دارای چاله های باتلاقی باشند. بیش از ۵۰ درصد اسکاتلند را خلنگزارها دربر گرفته اند.