غاره

لغت نامه دهخدا

غاره. [ رَ /رِ ] ( اِ ) غارج است که شراب صبوحی باشد. ( برهان ).
غاره. [ رَ ] ( ع اِمص ) غارة. غارت و تاراج. ( برهان ). || ( اِ ) غارت کنندگان. || پیچ و تاب ریسمان را نیز گویند. ( برهان ).