غاده

لغت نامه دهخدا

( غادة ) غادة. [ دَ ] ( ع ص ) زن نازک و نرم. ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). غادة، للناعمة. ( دستور اللغة ). زن نازک و نرم که نرمی او نمایان باشد. ( منتهی الارب ). غیداء. || درخت تازه و نازک و نرم. ( منتهی الارب ). ج ، غادات.
غادة. [ دَ ] ( اِخ ) جایگاهی است در شعر :
فماراعهم الاّ اخوهم کأنّه
بغادة فتخاءالجناح تحوم.
ساعدةبن جؤیة الهذالی ( از تاج العروس و معجم البلدان ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم