عبرت پذیر

لغت نامه دهخدا

عبرت پذیر. [ ع ِ رَ پ َ ] ( نف مرکب ) عبرت پذیرنده. که عبرت بپذیرد. عبرت بین. عبرت گیر :
در آن شهر شد با تنی چند پیر
همه غایت اندیش و عبرت پذیر.نظامی.

فرهنگ عمید

عبرت پذیرنده، آن که پند و عبرت می گیرد، عبرت گیر.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آن که عبرت گیرد عبرت گیر .