صحیحین

لغت نامه دهخدا

صحیحین. [ ص َ ح َ ] ( ع ص ، اِ ) تثنیه صحیح در حالت نصبی و جری || ( اِخ ) چون مطلق گویند مقصود صحیح مسلم وبخاری است. رجوع به صحاح و رجوع به صحاح ستة شود.

فرهنگ فارسی

( صفت اسم ) تثنیه صحیح . توضیح در عربی در حالت نصبی و جری استعمال شود ولی در فارسی مراعات این قاعده نکنند .
تثنیه صحیح در حالت نصبی و جری

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] صحیحین به معنای دو صحیح، اشاره به دو کتاب مشهور حدیثی اهل سنت، یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم است. این دو کتاب نزد اهل سنت از معتبرترین کتاب های حدیثی به شمار می روند و در کنار چهار کتاب دیگر به صحاح سته یعنی کتاب های صحیح ششگانه معروف هستند.
صحیحین، به دو کتاب صحیح مسلم و صحیح بخاری اشاره دارد. همچنین صحیحین به کتاب های گفته می شود که صحیح مسلم و بخاری را در یک کتاب جمع کرده اند. مانند جمع بین الصحیحین از فراء بغوی.
صحیح بخاری که نام اصلی آن الجامع المسند الصحیح المختصر من امور رسول الله (ص) و سننه و ایامه است، تالیف محمد بن اسماعیل بخاری (۱۹۴ـ۲۵۶ق) است.