فابْل (fable) فابْل داستانی به نظم یا نثر، که در آن نکته ای اخلاقی از زبان جانوران یا اشیا بیان می شود. حکایت ها در فرهنگ عامه و ادبیات کودکان فراوان اند، و دامنۀ آن ها از حکایات کوتاه ازوپ، در یونان باستان، تا رمان مزرعۀ حیوانات (۱۹۴۵)، اثر جورج اورول، را دربرمی گیرد. ازجملۀ حکایت نویسان اند: فایدروس رومی، لافونتن، شاعر فرانسوی، و جفری چاسر و جاناتان سویفت انگلیسی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] فابل (Fable) به معنی قصه و حکایت است. فابل (Fable) به معنی قصه و حکایت است. منشا آن کلمه ی لاتین Fabula است. فابل در اصل نوعی تمثیل است. (تمثیل بیان حکایت و روایتی است که هرچند معنای ظاهری دارد، اما مراد گوینده، معنای کلی دیگری است. تمثیل گاه کوتاه است و در یک بیت یا مصراع بیان می شود. اما داستان هایی هستند که طولانی اند و به صورت تمثیل به کار رفته اند؛ مثل برخی داستان های مثنوی.) در ادبیات جهانی فابل به آن دسته از قصه ها و افسانه های کوتاه منثور یا منظوم گفته می شود که از زبان حیوانات بیان شده باشد. این روایات تخیلی هستند و به بیان مطالب اخلاقی می پردازند. در واقع شخصیت های این قصه حیواناتی با سرشت انسانی اند. فابل در نقاط گوناگون عالم ...
