معنی ذکری | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ذکری. [ ذِ را ] ( ع اِمص ) اسم مصدر از ذکر. تذکیر. یاد. یادآوردن. یادآوری. یادکرد. ( دهار ). یاد کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). تذکار. تذکیر. ذکر. تذکر. || بیان کردن. خلاف نسیان. || قیامت.ساعت. رستخیز. رستاخیز. || توبة. انابة. بازگشت از گناه : و انّی له الذکری. || وعظ. پند. اندرز. عبرت : و ذکری لاولی الالباب. و صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: و ذکری مصدر است بمعنی ذکر. ومصدری بر وزن فعلی جز ذکری در زبان عرب نیامده است :مانند این آیات : و ذکری للمؤمنین. و ذکری لاولی الالباب. و اَنّی له الذکری .
ذکری. [ ] ( اِخ ) ابراهیم افندی. از متأخرین شعرای عثمانی است. مولد اوبه سال 1210 هَ. ق. در اوزیجه نزدیک شهر بلگراد صربستان. و او در بوسنه به تحصیل مقدمات علوم پرداخت وسپس به موطن خویش بازگشت. و در آنجا بنام کوچک مشهور است وی بترکی شعر می گفته است و بیت ذیل از اوست :
جوش ایدلدن بیت قلبمده خم صهبای عشق
بر عجب حالت گتوردی نفسمه سودای عشق.( از قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - تذکیر یاد یاد آوری یاد کرد . ۲ - توبه انابه . ۳ - وعظ پند . ۴ - ( اسم ) قیامت رستاخیز .

فرهنگ اسم ها

اسم: ذکری (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: zekrā) (فارسی: ذِکری) (انگلیسی: zekra)
معنی: یاد، یادگار، یادبود، خاطره، یادآوری، تذکر

دانشنامه عمومی

ذکری (درمیان). ذکری روستایی در دهستان طبس مسینا بخش گزیک شهرستان درمیان استان خراسان جنوبی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۱۱۶ نفر ( در ۲۶ خانوار ) بوده است.