لغت نامه دهخدا حادثه زای. [ دِ ث َ / ث ِ ] ( نف مرکب ) که مولد حوادث است : کی بود کاین سپهر حادثه زای همه از یکدگر فرو ریزد.انوری.
فرهنگ عمید آن که یا آنچه حادثه ایجاد می کند، آن که باعث حادثه شود: کی بُوَد کاین سپهر حادثه زای / جمله از یکدگر فرو ریزد (انوری: ۶۰۳ ).
