جان کن

لغت نامه دهخدا

جانکن. [ ک َ ] ( نف مرکب ) گیرنده روح و جان. ( ناظم الاطباء ). || در حال نزع. کسی که جان دهد. محتضر. || مجازاً، بسیار رنج برنده. رنج و تعب بسیار برنده :
بیاد لعل او فرهاد جان کن
کننده کوه را چون مرد کان کن.نظامی.کان کن لعل چون رسید بکان
جان کنی را مدد رسید ز جان.نظامی.

فرهنگ عمید

۱. کسی که در حال جان کندن و جان دادن است.
۲. [مجاز] سختی کش: به یاد لعل او فرهاد جان کن / کَننده کوه را چون مرد کان کن (نظامی۲: ۲۲۹ ).

فرهنگ فارسی

گیرنده روح و جان

دانشنامه عمومی

جان کن ( انگلیسی: John Cone؛ زادهٔ ۱۶ نوامبر ۱۹۷۴ ) اهل ایالات متحده آمریکا است. او یک داور کشتی حرفه ای است که هم اکنون مشغول فعالیت در شوی راو کمپانی دبلیو دبلیو ای است.
• WWE Profile on WWE. com
• جان کن در IMDb
• جان کن's profile at Cagematch. net