تلسکوپ. [ ت ِ ل ِ کُپ ] ( فرانسوی، اِ ) دوربین بزرگ که با آن ستارگان رارصد کنند. ( فرهنگ فارسی معین ). علمای هیأت دو نوع تلسکوپ بکار میبرند نوع قدیمی تر «منکسرکننده » و نوع دیگر «منعکس کننده » نامیده میشوند. تلسکوپ منکسرکننده دو عدسی دارد. یکی که عدسی شیئی، یا ابژکتیف، نامیده میشود و در قسمت فوقانی لوله فلزی مجوفی که بطرف آسمان قرار میگیرد نصب گردیده است. اشعه نوری که ازیک جرم آسمانی ساطع میشوند از عدسی شیئی می گذرند و تصویر آن جرم را نزدیک قسمت پایینی لوله تشکیل میدهند. به این تصویر از پشت عدسی دیگری که عدسی رؤیت نامیده می شود نگاه میکنند. در بیشتر رصدخانه های بزرگ جهان تلسکوپهای منکسرکننده بکار میبرند. در تلسکوپهای منعکس کننده بجای عدسی شیئی آئینه مقعری بکار میبرند تا اشعه ای را که از یک جرم سماوی میرسد متمرکز کند. آیینه در انتهای لوله دربازی قرار دارد. عمل انعکاس نور در قسمت فوقانی آیینه، که از نقره خالص یا آلومینیم پوشیده شده است وقوع می یابد. عدسی رؤیت در پهلوی لوله قرار دارد و آیینه مسطحی برای منعکس کردن نور و رسانیدن به عدسی و چشم بکار میرود. پس این نوع تلسکوپ از آیینه مقعری که در برابر آن آیینه مسطحی قرار دارد تشکیل شده است و در نتیجه اشعه موازی که از بی نهایت بر آن آیینه مقعر می تابند منعکس می شوند و پس از انعکاس مجدداً بر روی آیینه مسطح در نقطه «پ 1» جمع میگردند. در مقابل این نقطه یک عدسی چشمی که عدسی محدبی است قرار دارد و عمل ذره بین را انجام میدهد و از «پ 1» تصویر «پ 2» را تولید میکند که ناظر می بیند. ( از علم و زندگی و کتاب فیزیک بروخیم ).
تِلِسْکوپ (telescope)
وسیله ای اپتیکی برای نشان دادن تصاویر اجسام کم فروغ و دور، با درشت نمایی. هر نوع ابزار برای گردآوری و کانونی کردن نور و سایر تابش های الکترومغناطیسی را نیز تلسکوپ می نامند. تلسکوپی که دهانه یا روزنۀ بزرگ داشته باشد، جزئیات ظریف تر و اجسام کم فروغ تر را بهتر از تلسکوپی با دهانۀ کوچک مشخص می کند. در تلسکوپ شکستی از عدسی، و در تلسکوپ بازتابی از آینه استفاده می کنند. در نوع سوم یا تلسکوپ کاتادیوپتریک (عدسی ـ آینه ای) ترکیبی از عدسی و آینه به کار می رود.تلسکوپ شکستی. در تلسکوپ شکستی، نور به وسیلۀ عدسی ای، با نام شیئی، در انتهای لوله ای گردآوری می شود و با عدسی چشمی تصویری درشت شده تولید می شود. اختراع تلسکوپ شکستی را به عینک ساز هلندی، هانس لیپرشای، نسبت می دهند (۱۶۰۸). در ۱۶۰۹، گالیله با شنیدن خبر اختراع آن به سرعت نمونه ای از آن را برای خود ساخت و به تولید مجموعه ای از این وسایل پرداخت. از ۱۶۱۰ به بعد، گالیله این وسایل را برای رصدهای اخترشناسی به کار می برد. بزرگ ترین تلسکوپ شکستی جهان در رصدخانۀ یرکیز، واقع در ویلیامز بِی ویسکانسین، قرار دارد و دارای دهانه ای ۱۰۲ سانتی متری است.
تلسکوپ بازتابی. در تلسکوپ بازتابی، نور به کمک آینه ای کاو (مقعر) گردآوری و کانونی می شود. نخستین تلسکوپ بازتابی را آیزاک نیوتون ساخت (ح۱۶۷۰). آینه های بزرگ از عدسی های بزرگ ارزان ترند، و راحت تر نصب می شوند. از این رو، بزرگ ترین تلسکوپ ها از نوع بازتابی اند. بزرگ ترین تلسکوپ بازتابی جهان، با تک آینه ای شش متری، در زیلینچوکسکایای روسیه قرار دارد. تلسکوپ هایی با دهانۀ باز هم بزرگ تر، از ترکیب چندین قطعۀ کوچک تر ساخته می شوند، تلسکوپ کِک در مائونا کیا از این جمله است. در ۱۹۷۹، تلسکوپی چند آینه ای در ماونت هاپکینز، واقع در آریزونای ایالات متحده، نصب شد. این تلسکوپ در واقع شامل شش آینه با دهانۀ۱.۸متری بود که در مجموع همانند تک آینه ای به قطر۴.۵ متر عمل می کردند. در ۱۹۹۶، این شش آینه جای خود را به تک آینه ای ۶.۵متری دادند. تلسکوپ های اشمیت را برای تهیۀ عکس های بزرگ میدان از آسمان به کار می برند. این تلسکوپ ها علاوه بر آینه ای اصلی، عدسی نازکی نیز در مقابل لوله دارند که میدان دید را افزایش می دهد. تلسکوپ آینۀ مایع نوعی تلسکوپ بازتابی است که شامل آینۀ جیوه ای چرخانی است. در ۱۹۹۵، ناسا ساخت تلسکوپ آینۀ مایع سه متری ای را در رصدخانۀ بازماندۀ مداری، در نیومکزیکو، به اتمام رساند.
تلسکوپ های فضایی. در حال حاضر، تلسکوپ های بزرگ را در مداری بالاتر از محدودۀ آثار تغییر شکل دهندۀ جوّ زمین مستقر می کنند. تلسکوپ های فضایی را برای بررسی تابش های فروسرخ، فرابنفش، و پرتوایکسی به کار می برند که در جوّ نفوذ نمی کنند. این تابش ها در عین حال حاوی اطلاعات بسیاری در زمینۀ تولد، حیات، و مرگ ستاره ها و کهکشان هایند. تلسکوپ فضایی هابل، با دهانۀ۲.۴ متر، در ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد و آسمان را واضح تر از هر تلسکوپ زمینی رصد می کند. در ۱۹۹۶، اخترشناسان انگلیسی، امریکایی، و استرالیایی ساخت تلسکوپ پرتوایکسی را بر مبنای چشم خرچنگ آغاز کردند که دارای هزاران لوله با سطح مقطع مربعی است که نور را به شبکیه باز می تاباند. این تلسکوپِ چشم خرچنگیِ ۶.۴میلیون دلاری شامل میلیون ها لوله به قطر دَه تا بیست میکرومتر خواهد بود و برای استفاده در ماهواره در نظر گرفته شده است. در ژوئن ۱۹۹۹، ناسا کاوشگر طیف شناختی فرابنفش دور را، که تلسکوپ مداری زمین است، به فضا پرتاب کرد.
نیز ← تلسکوپ_رادیویی
