لغت نامه دهخدا
تهدید. [ ت َ ] ( ع مص ) بیم کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). تهدد. ( اقرب الموارد ). وعید کردن. ( زوزنی ). ترسانیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( غیاث اللغات ). نیک ترسانیدن. ( آنندراج ). بیم کردن. بیم دادن. ترسانیدن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). || در پی یکدیگر گذاشتن گوسپندان را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِ ) تخویف و ترهیب و ترس دادگی و ترسانیدن. ( ناظم الاطباء ). با لفظ کردن و دادن و شنیدن مستعمل. ( آنندراج ):
که من قیصری را به فرمان شوم
بترسم ز تهدید و پیچان شوم.فردوسی.چنین گفت رستم به پولادوند
که تاچند این بیم و تهدید و بند.فردوسی.بهر تهدید سگدلان نفاق
شیر چرخش بر آستان بستند.خاقانی.ناله سرنا و تهدید دهل
چیزکی ماند بدان ناقور کل.مولوی.به تهدید اگر برکشد تیغ حکم
بمانند کروبیان صم و بکم.سعدی ( بوستان ).نوآموز را ذکر و تحسین و زه
ز توبیخ و تهدید استاد به.سعدی ( بوستان ).رجوع به ترکیبهای این کلمه شود.