خاشع. [ ش ِ ] ( ع ص ، اِ ) جای دگرگونه شده و منزلی نمانده در وی و جائی که کسی در آنجارسیدن نتواند. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( فرهنگ رشیدی ). || فروتن و رکوع کننده. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغة ). ترسکار. ( مهذب الاسماء ). المتواضعﷲ بقلبه و جوارحه. ( تعریفات جرجانی ). ج ، خُشّاع و خُشَّع، خاشعون. خاشعین. ذلیل. عجز و لابه کننده. خاضع.ترسیده کار : فی صلاتهم خاشعون. ( قرآن 2/32 ). خاشعین لا یشترون. ( قرآن 199/3 ). و کانوا لنا خاشعین. ( قرآن 90/21 ). لرأیته خاشعاً. ( قرآن 21/59 ). ناظر قلبیم اگرخاشع بود گرچه گفت و لفظ ناخاضع بود.مولوی. خاشع. [ ش ِ ] ( اِخ ) یکی از شعرای فارسی زبان هند است که اصلش ایرانی ولی در کشمیر زندگی کرده است در تاریخ 1092 هَ. ق. دیوانش مرتب شد و این بیت از اوست : جلوه سرو تو دیدیم و زمین گیر شدیم آن قدر محو تو گشتیم که تصویر شدیم.( قاموس الاعلام ترکی ج 3 ).
فرهنگ معین
(ش ِ ) [ ع . ] (اِفا. ) فروتنی کننده .
فرهنگ عمید
۱. = فروتن ۲. عابد.
فرهنگ فارسی
فروتنی کننده، کسی که اظهارفروتنی کنداطاعت ( اسمصفت ) ۱ - آنکه اظهار فروتنی کند فروتنی کننده . توضیح متواضع بوسیل. قلب و جوارح را گویند . ۲ - شکسته دل بیمار دار . ۳ - ترسکار ترسان . جمع : خاشعون خاشعین . یکی از شعرای فارسی زبان هند است که اصلش ایرانی ولی در کشمیر زندگی کرده است در تاریخ ۱٠۹۲ دیوانش مرتب شد.
