لغت نامه دهخدا
نوشم قدح نبید نوشنجه
هنگام صبوح ساقیان رنجه
خنیاگر ایستاد و بربطزن
از بس شکفه شده در اشکنجه.منوچهری.
شکفه. [ش ِ ک ُ ف َ / ف ِ ] ( اِ ) شکوفه. ( ناظم الاطباء ). مخفف شکوفه که گل درخت میوه دار باشد. ( برهان ) :
گویی که گیا قابل جان شد که چنین شد
روی گل و چشم شکفه تازه و بینا.مسعودسعد.ای شکفه شاخسار جیب گشاده چو صبح
ساخته گوی انگله دانه در خوشاب.خاقانی.بر فلک بین که پی نزهت عیدی ملک
صدهزاران شکفه ماحضر آمیخته اند.خاقانی.- پرشکفه ؛ با شکوفه ٔبسیار. غرق شکوفه :
چو باغ پرشکفه مجلس تو خرم باد
به روی غالیه زلفان یاسمین غبغب.فرخی.
