بغض

لغت نامه دهخدا

بغض. [ ب ُ ] ( ع مص ) دشمن داشتن کسی را. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) . دشمن شدن و دشمنی کردن. ( مؤید الفضلاء ).
بغض. [ ب ُ ] ( ع اِمص ) دشمنی و خصومت و عداوت و کینه. ( ناظم الاطباء ). دشمنی و عداوت. ( فرهنگ نظام ). دشمنی. ( آنندراج ) ( مهذب الاسماء ) ( منتهی الارب ). نفرت. خلاف حب. ( اقرب الموارد ). کین. دشمنانگی :
هرآنکس که در دلش بغض علی است
از او خوارتر درجهان زار کیست.فردوسی.حاسدم گوید چرا باشی تو در درگاه شاه
اینت بغض آشکارا اینت جهلی راستین.منوچهری.وین سنیان که سیرتشان بغض حیدر است
حقا که دشمنان ابوبکر و عمرند.ناصرخسرو.با جُحی گفت روزکی حیزی
کز علی و عمر بگو چیزی
گفت با وی جحی که انده چاشت
در دلم حب و بغض کس نگذاشت.سنایی.و رجوع به امثال و حکم دهخدا شود.
بغض کز حکمتی بود دین است
مهر کز علتی بود کین است.سنایی.حرص و دغل و بخل و حرام و غیبت
بغض و حسد و کبر و ریا و کینه.خاقانی.زآشنایی خیزد این بغض و ولا
از غذای خوش بود سقم و شفا.مولوی. || گرفتگی گلو از غصه و عروض مصیبتی. ( ناظم الاطباء ). || غم شدیدی که منجر به گریه متوالی میشود. ( فرهنگ نظام ).
- بغض کسی ترکیدن ؛ از شدت تأثر بگریه افتادن.

فرهنگ معین

(بُ ) [ ع . ] ( اِ. ) ۱ - دشمنی ، کینه . ۲ - حالتی از گلو که شخص جلو گریة خود را بگیرد.

فرهنگ عمید

کینه، دشمنی.

فرهنگ فارسی

کینه، دشمنی، ضدحب
( اسم ) ۱- دشمنی کینه خصومت عداوت مقابل حب : ( بغض او را در دل گرفت . ) ۲- گرفتگی گلو از غصه و عارض شدن مصیبتی . یا بغض کسی ترکیدن . ۱- از حالت گرفتگی و تائ ثر و خویشتن داری یکباره بگریه افتادن : ( بغضش ترکید و بگریه زد . ) ۲- کینه آشکار کردن. ۳- در نتیج. گریستن تسکین خاطر یافتن .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مَا قَلَیٰ: مورد خشم و کینه قرار نداده است (کلمه قلی - به کسره قاف - به معنای بغض و یا شدت بغض است )
تکرار در قرآن: ۵(بار)
کینه. دشمنی. در اقرب الموارد می‏گوید: بغض ضدّ محبّ، بغضاء و بَغضه شدّت دشمنی است راغب گفته: آن تنفّر نفس از شیئی است بر خلاف محبّ که میل نفس بشیئی می‏باشد. دشمنی از گفتارشان هویداست و آنچه سینه شان پنهان می‏کند بزرگتر است. این کلمه فقط پنج بار و همه به صیغه بغضاء در قرآن آمده است. قاموس و صحاح نیز بغضة. بغضاء را شدّت بغض گفته ‏اند.
[ویکی فقه] بغض (قرآن). بغض، ضد حب و به معنای تنفر نفس از چیزی است که نسبت به آن بی میل باشد.
در این مدخل از واژه «اضغان»، «بغضاء»، «شنئان»، «غل»، «مقت» و هر آنچه معنای «بغض» را می فهماند، استفاده شده است.مهمترین عناوین این مبحث عبارتند از: آثار بغض، بغض ابراهیم علیه السلام، بغض خدا، بغض کافران، رفع بغض، عوامل بغض.
آثار بغض
قرآن به یکی از عوامل انحراف از عدالت اشاره نموده، به مسلمانان چنین هشدار می دهد که: " نباید کینه ها و عداوت های قومی و تصفیه حساب های شخصی مانع از اجرای عدالت و موجب تجاوز به حقوق دیگران گردد، زیرا عدالت از همه اینها بالاتر است".(و لا یجرمنکم شنآن قوم علی الا تعدلوا). و بار دیگر بخاطر اهمیت موضوع روی مساله عدالت تکیه کرده است، (اعدلوا).
نهی از کینه توزی
...