لغت نامه دهخدا
ترفیه. [ ت َ ] ( ع مص ) آسان گردانیدن کار بر کسی. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). آسوده داشتن. ( ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). رهایِش دادن از غم و اندوه و آسایش دادن. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد )( ناظم الاطباء ). آسودگی و آسایش دادن و خوشوقت گردانیدن. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ). یقال : رفه عنی ترفیهاً؛ ای نَفَّس َ تنفیساً. ( منتهی الارب ) :
و غصة صدر اظهرتها فرفهت
حزازة حرفی الجوانح و الصدر.( از اقرب الموارد ).و ترفیه درویشان و تمهید اسباب معیشت... بعدل متعلق است. ( کلیله و دمنه ). ما را نظر بر ترفیه احوال رعایاست نه بر توفیر اموال خزاین. ( جهانگشای جوینی ). بر کنار رودخانه قم سراها و کوشکها بودند که به جهت نزهت و تفرج و ترفیه خاطر در آن می نشستند. ( تاریخ قم ص 35 ). || رفههم اﷲ ترفیهاً؛ برآسوده و تن آسان دارد ایشان را خدای. || بر آب آوردن شتران را هرگاه که خواهند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
