ملتئم. [ م ُ ت َ ءِ / ءَ ] ( ع ص ) زخمی که به شده و هر دو لب آن به همدیگر پیوسته شده باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). زخم کفشیرگرفته و به شده و استوارگشته. ( ناظم الاطباء ). - ملتئم شدن خستگی یا ریشی ؛ خوب شدن آن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). - ملتئم کردن ؛ به هم پیوستن. به هم پیوند دادن. جوش دادن : به اقتضای مقادیر ملتئم کردند نه هیچ جزو به نقصان نه هیچ جزو فزون.جمال الدین عبدالرزاق.|| جوش خورده. به هم پیوسته. بهبودیافته. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : امور جمهور آن اقلیم بر وفق مراد ملتئم ، اطراف و اکناف آن ولایات در غایت خصب و آبادانی... ( المعجم چ دانشگاه ص 3 ).
فرهنگ معین
(مُ تَ ئِ ) [ ع . ] (اِفا. ) ۱ - التیام یافته ، به شده ، بهبود یافته . ۲ - به هم پیوسته .
فرهنگ عمید
۱. التیام یافته. ۲. زخمی که به هم آمده و بهبود یافته باشد.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - التیام یافته به شده بهبود یافته : [ و امور جمهور آن اقلیم بر وفق مراد ملتئم اطراف و اکناف آن ولایات در غایت خصب و آبادانی ... ] (المعجم . چا . دانشگاه . ۲ ) ۳ - بهم پیوسته توضیح در فارسی بصورت ملتیم هم آمده .
