لغت نامه دهخدا
زمین خسته کرد از خرام ستور
گران کوه را در سر افکند ستور.نظامی. || ( نف مرخم ) با ناز رونده. ( شرفنامه منیری ).
- آهوخرام ؛ کسی که چون آهو می خرامد.
- ختلی خرام ؛ کسی که چون کره ختلی خرامد :
تکاورسمندان ختلی خرام.نظامی.- خضراخرام ؛ کسی که چون آسمان آهسته و دائم خرامد :
به آهنگ او خضر خضراخرام
به آهنگ پیشینه برداشت گام.نظامی.- خوش خرام ؛ خوش رونده :
ماه چنین کس ندید خوش سخن و خوش خرام
ماه مبارک طلوع سرو قیامت قیام.سعدی ( طیبات ).- طاووس خرام ؛ کسی که چون طاووس خرامد.
- فلک خرام ؛ کسی یا چیزی که چون فلک خرامد :
گردد فلک زحیرت حالش زمین نشین
گردد زمین ز سرعت رقصش فلک خرام.خاقانی.سحرگه که طاووس مشرق خرام
برون زد سر از طاق فیروزه فام.نظامی. || ایفای وعد. وفای وعد. ( یادداشت مؤلف ). در حاشیه برهان قاطع آمده است : در فرهنگها خرام را بمعنی وعد و نوید و مانند آن ضبط کرده اند، ولی اشعار ذیل ناصرخسرو و بعض شعرای دیگر نشان می دهد که خرام بمعنی وفای بوعد در مقابل نوید استعمال می شده نه بمعنی وعد :
چون داد نوید رنج و دشواری
آراسته باش بر خرامش را.ناصرخسرو.نویدت دهد هر زمانی بفردا
نویدی که آنرا نباشد خرامی.ناصرخسرو ( تعلیقات دیوان ).رجوع به «خرام » در حاشیه برهان قاطع شود :
اگر امیر جهاندار داد من ندهد
چهارساله نویدی مرا که هست خرام.رودکی.بدو باشد ایرانیان را امید
از او پهلوان را خرام و نوید.فردوسی.بگویند کو با خرام و نوید
بیامد ورا کرد چندین امید.فردوسی.دولت او را بملک داده نوید
و آمد و تازه روی و خوش بخرام.فرخی.هر روز روزگار نویدی دگر دهدت
کآن را هگرز دید نخواهی همی خرام.فرخی.دل مرد دانا نبد ناامید
