خطشناسی
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
مهمترین کاربرد خط شناسی، گزینش خواستاران استخدام است. همچنین از خط شناسی می توان در زمینه های جرم شناسی و برای تشخیص راستگویی متهمان نیز استفاده کرد. به طور کلی می توان کاربرد این شبه علم را در دو دسته ی اصلی زیر خلاصه کرد:
• گزینش افراد از بیرون از محیط مورد نظر
• شناخت افراد ناهماهنگ با محیط
از نظر خط شناسان یک خط مانند کاری است که انجام شده باشد. کاری که فرد باید سالیان دراز صرف کند تا آن را بیاموزد و با تمرین فراوان بتواند نوشته اش را کامل کند. از سوی دیگر، تجربه به ما می آموزاند که انسان به طور کامل در میان اعمالش قرار گرفته است؛ چراکه حرکات و اشارات ما تنها از خواست و نیت آنی ما اطاعت نداشته، بلکه از همبستگی نیروهای درونی که زمینه و عصاره ی وجود ما را برمی سازند، فرمان می برد.
طرز راه رفتن، نگاه داشتن پیپ یا سیگار، چگونگی حرکت دست هنگام سخن گفتن و موارد مشابه حرکات پیچیده ای هستند که در آنها به نتایج روانی مهمی می توان دست یافت. درحالیکه اشارات، طرز راه رفتن و سایر حرکات یادشده در بالا دوام و استمراری ندارند اما یک خط بر کاغذ، اثری است که باقی می ماند و حرکات و احساس نویسنده ی آن را در هنگام نوشتن که با درآمیختگی با انبساط خاطر یا شک و تردید و یا با واکنش فرد در برابر واقعیت ها نگاشته شده است بازمی تاباند. اسلوب نوشتن هرچه باشد، نسخ یا نستعلیق، کتابی یا چاپی یا بر اساس سرمشق های خوشنویسی، نویسنده برحسب خلق و خوی یا طبع و سرشت خود، کم کم از آن دور می شود. اصول و اساس شبه علم خط شناسی بر پایه ی رابطه ی سرعت نوشتن و فشار نوشتن است. یک رابطه ی معکوس؛ یعنی هرچه سرعت بیشتر شود فشار کمتر و هرچه فشار بیشتر شود سرعت کمتر می شود و این رابطه میزان صرف انرژی به وسیله ی هر فرد را مشخص می کند که چه مقدار برای سرعت و چه مقدار برای فشار قلم صرف می کند. دیگر مسائل که شمار آنها هم کم نبوده و نیز برای تشخیص روانشناسی دستخط و امضا مهم هستند جزو فرانمودها و قوانین پیرو این شبه علم می باشند.
