ترکاندن
ترکاندن. [ ت َ رَ دَ / ت َ دَ ] ( مص ) کافتیدن. شکافتن. کفتن.کافتن. غاچ دادن. ترکانیدن. ترک دادن. شکاف دادن.
۱. ترک دادن، شکاف دادن.
۲. منفجر کردن.
شکاف دادن، ترک دهنده، منفجرکردن، تراک دادن
( مصدر )( ترکانیدترکاندخواهد ترکانید بترکان ترکاننده ترکانیده ) ۱- ترک دادن تراک دادن شکاف دادن . ۲- منفجر کردن انفجار.
کافتیدن . شکافتن . کفتن . کافتن . غاچ دادن . ترکانیدن . ترک دادن . شکاف دادن .
سبب ترکیدن چیزی شدن، سوراخ کردن یا پاره کردن چیزی مانند توپ و تاول که باعث خروج هوا یا مواد داخل آن می‌شود و معمولا با صدا همراه است.
پکاندن.
