تئوکراسی. [ ت ِ ءُ ] ( اِخ ) ( مأخوذ از یونانی : «تئوس » = خدا و «کراتوس » = توانایی ). جوامعی که فرمانروایان آن در انظار مردم از فرستادگان خدا محسوب می شدند. حکومتهای مذهبی. چنانکه دولتی ، از بهم آمیختگی قدرت مذهبی و قدرت سیاسی تشکیل گردد مانند حکومت امویان ، عباسیان و حکومت اخیر تبت قبل از هجوم چین کمونیست و اشغال نظامی لهاسا. هرقدر که بتاریخ قدیم توجه شود این گونه فرمانروایی ها بیشتر مشاهده می گردد: دولتهای شرقی حکومتشان از جانب خدا است. آنها اراده خدایان را مجری میدارند، تاریخ سومر و اکد و بابل و مصر و آشور این اصل را بخوبی ثابت می کند. حکومت در یونان کمابیش دموکراسی است یعنی حکومت ، حکومت مردم است ، ولی در مشرق قدیم تئوکراسی است و حکومت ، حکومت اشخاصی است که از طرف خدا مأمورند. ( از ایران باستان ج 3 ص 2472 ).
فرهنگ معین
(تِ ئُ کِ ) [ فر. ] (اِمر. ) دولتی که از اختلاط قدرت های دینی و سیاسی به وجود آید، حکومت دینی ، مانند حکومت امویان و عباسیان .
فرهنگ عمید
حکومت روحانیان، حکومت الهی و مبتنی بر دین.
ویکی واژه
دولتی که از اختلاط قدرت‌های دینی و سیاسی به وجود آید؛ حکومت دینی ؛ مانند حکومت امویان و عباسیان.
