لغت نامه دهخدا
بیه. [ ب َی ْه ْ ] ( اِخ ) یا روستائی بیه. ناحیتی است بخراسان که قصبه آن سبزوار است. ( حدود العالم ). ظاهراً صورتی از بیهه ( = بیهق ) یا دگرگون شده آن کلمه باشد.
بیه. [ ] ( اِخ ) ولایتی است از هندوستان که قمرالدین کرمانی داشته بود. رجوع به تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 ص 112 شود.
