حولی

لغت نامه دهخدا

حولی. [ ح َ لی ی ] ( ع اِ ) اسب و گوسفند یک ساله. ج ، حوالی. ( مهذب الاسماء ). یک ساله از ستوران ناکفته سم و غیر آن. حولیة مؤنث آن و حولیات جمع آن. ( از منتهی الارب ). ستوران سم دار و غیر آن که یک سال بر آنها گذشته باشد : چون یکساله گردد [ بچه اسب ] حولی گویند. ( تاریخ قم ). و رجوع به صبح الاعشی ج 2 ص 30 شود.
حولی. [ ح َ لا ] ( ع ص ) رجل حولی ؛ مرد سخت حیله گر. ( منتهی الارب ). || حائل. ( اقرب الموارد ). ج ، حَولَیات. ( از اقرب الموارد ). رجوع به حائل شود.

فرهنگ عمید

ستور یک ساله.

فرهنگ فارسی

مرد سخت حیله گر جمع حولیات .

دانشنامه عمومی

شهر حولی ( به عربی: حولی ) در استان حولی در کشور کویت واقع شده است. جمعیت این شهر ۱۰۶٫۹۹۲ نفر است.

ویکی واژه

حوالی.حیاطِ خانه(در گویش فارسی ِ نیشابوری)
فرهنگ واژگان گویش نیشابور