فروار. [ ف َرْ ] ( اِ ) در اوستا ظاهراً فروارنه . ( از حاشیه برهان چ معین ). خانه تابستانی باشد بر بالا. ( فرهنگ اسدی ). خانه تابستانی را گویند عموماً و بالاخانه ای که اطراف آن در و پنجره ها داشته باشد خصوصاً و به معنی خانه زمستانی هم بنظر آمده است. ( برهان ). فرواره. فربال. فرباله : آن کن که بدین وقت همی کردی هر سال خز پوش و بکاشانه شو از صفه و فروار.فرالاوی.
