معنی پرپر | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

پرپر. [ پ َ پ ُ ] ( اِ ) فرفور. تیهو. ( شعوری بنقل از المجمع ).
پرپر. [ پ ِ پ ِ ] ( اِ صوت ) پِر و پِر.در تداول کودکان ، آواز پریدن گنجشک و جز آن. آواز پرش مرغ. آواز پرزدن مرغان. رجوع به پِر و پِر شود.
- پرپر کردن ؛ برآمدن آواز پرش مرغ ( در تداول اطفال ).
پرپر. [ پ ُ پ َ ] ( ص مرکب ) ( گل... ) مضاعف ( در گل ). صدبرگ. پربرگ. عبهر پرپر؛ عبهر مضاعف. || پوشیده از پر :
زمین کوه تا کوه پرپر بود
ز فرش همه دشت پرفر بود.فردوسی.

فرهنگ معین

(پُ. پَ ) (اِمر. ) ۱ - پوشیده از پر. ۲ - هر گیاهی که گلش بر اثر تربیت و توجه بیش از حد معمول گلبرگ داشته باشد.
(پَ پَ ) (اِمر. ) ۱ - صدا یا حالت پر زدن پرنده . ۲ - (عا. ) کنایه از: جان دادن و مردن .

فرهنگ عمید

گل پربرگ، گلی که گلبرگ بسیار داشته باشد.
صدای پر زدن پرنده.
* پرپر زدن:
۱. (مصدر لازم ) بال وپر زدن پرنده.
۲. [مجاز] جان دادن و مردن.
* پرپر کردن: (مصدر متعدی ) از هم کندن و ریزریز کردن برگ های گل.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- پوشیده از پر . ۲- هر گیاهی که گلش بر اثر تربیت و توجه بیش از حد معمول گلبرگ داشته باشد گلی که جامش از حد طبیعی بیشتر گلبرگ دارد .
پرپر زدن پر و بال زدن