معنی ربوه | لغت یاب

فرهنگ معین

(رَ وَ یا وِ ) (اِ. ) پشته ، بلندی .

فرهنگ عمید

زمین بلند، پشته، تپه.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پشته بلندی توده بلند .
محمد بن احمد بن عبدالعزیز دمشقی اوراست : المواهب الکمیه فی شرح فرایض السراجیه وی بسال ۷۶۴ در گذشته است .

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی رَبْوَةٍ: زمین خوبی که گیاه در آن بسیار سبز میشود و نمو میکند
معنی مَّعِینٍ: آب جاری بر روی زمین (در عبارت"وَءَاوَیْنَاهُمَا إِلَیٰ رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ:هر دو را به سرزمینی بلند که جایی هموار و چشمه سار بود منزل دادیم ")-زلال (کلمه معین در نوشیدنیها به معنای آن نوشیدنی است که از پشت ظرف دیده شود ، مانند آب و شرا...
ریشه کلمه:
ربو (۲۰ بار)
«رَبْوَه» از مادّه «ربا» به معنای زیادی و افزایش است و در اینجا به معنای سرزمین بلند می باشد.