لغت نامه دهخدا
دهنی. [ دَ نی ی ] ( ص نسبی ) منسوب است به دهناء که موضعی است نزدیک ینبع. ( منتهی الارب ).
دهنی. [ دَ هََ ] ( ص نسبی ) منسوب به دهن.
- سازدهنی ؛ نوعی ساز خرد که با دمیدن هوا از دهن آوا برآرد و بیشتر مخصوص خردسالان است.
دهنی
دهنی. [ دَ نی ی ] ( ص نسبی ) منسوب است به دهناء که موضعی است نزدیک ینبع. ( منتهی الارب ).
دهنی. [ دَ هََ ] ( ص نسبی ) منسوب به دهن.
- سازدهنی ؛ نوعی ساز خرد که با دمیدن هوا از دهن آوا برآرد و بیشتر مخصوص خردسالان است.
فرهنگ فارسی
منسوب است به دهنائ که موضعی است نزدیک ینبع .
