لغت نامه دهخدا
چون تف آتش فتاد از خن مشرق در آب
زلف بنفشه برست از کله یاسمن.امام فخر رازی ( از جهانگیری ).|| خانه زیرکشتی. ( از ناظم الاطباء ).
خن. [ خ َ ن ن ] ( ع مص ) بریدن جِذْع. منه : خَن َّ الجِذْع َ خناً. || گرفتن مال کس. منه : خن ماله. || برآوردن از جلة بتدریج چیزی بعد چیزی. منه : خن الجلة. || درآمدن در حریم قوم. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). منه : خن القوم.
خن. [ خ ِ ن ن ] ( ع اِ ) کشتی خالی. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ).
