کشیدگی
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
سیارات زهره و عطارد نسبت به زمین دو سیاره درونی هستند که همیشه در اطراف خورشید ( قبل یا بعد از آن ) رؤیت می شوند و به هیچ وجه نیمه شب یا در میانهٔ آسمان رؤیت نمی شوند. زمانی که سیارهٔ داخلی بعد از غروب خورشید دیده می شود در کشیدگی شرقی ( در شرق خورشید ) و هنگامی که قبل از طلوع خورشید دیده می شود در کشیدگی غربی ( در غرب خورشید ) است.
بیشترین زاویهٔ کشیدگی برای عطارد بین ۱۸ تا ۲۸ درجه و برای زهره بین ۴۵ تا ۴۷ درجه است. این بازهٔ متغیر به علت نسبتاً بیضی بودن مدار سیارات و زمین و شیب مداری آندو ( وضعیت های مختلف مداری این دو سیاره نسبت به زمین ) است.
در اخترشناسی به بیشینه کشیدگی سیارات درونی ( زهره یا عطارد ) ، اصطلاحاً «اتصال یا پیوستن سیاره » یا «احتراق یا سوختن سیاره » ( Aspect of Mercury or Venus ) می گویند. در نزد اخترشناسان اسلامی بویژه اخترگویان و پیشگویان این کشیدگی ها عوامل مؤثری در پیشگویی بوده است.
حداکثر کشیدگی های سال خورشیدی اخیر «۱۴۰۲ ( خورشیدی ) » سیاره های درونی ( عطارد و زهره ) :
• در سال ۱۴۰۲ عطارد چهار کشیدگی شرقی ( شامگاهی ) و سه کشیدگی غربی ( صبحگاهی ) قرار دارد:
• ۲۳ فروردین ( شامگاهی )
• ۱۹ مرداد ( شامگاهی )
• ۱۳ آذر ( شامگاهی )
• ۸ خرداد ( صبحگاهی )
• ۳۱ شهریور ( صبحگاهی )
• ۲۲ دی ( صبحگاهی )
• ۱۵ خرداد ( شامگاهی )
• - ( ۲۲ مرداد به مقارنه داخلی می رسد )
• اوایل آبان ( صبحگاهی )
به اعتباری برای سیاره های بیرونی، سیارک ها و سیاره های کوتوله و ماه زمین، پس از مقارنه؛ کشیدگی به ۹۰ درجه ( تربیع ) و نهایتاً ۱۸۰ درجه ( مقابله ) می رسد. بهترین زمان برای رصد سیاره های بیرونی در هنگام مقابله است زیرا در این زمان علاوه بر اینکه در نزدیکترین فاصله از زمین قرار دارند، در تمام طول شب هم در آسمان هستند.
دانشنامه آزاد فارسی
در اخترشناسی، فاصلۀ زاویه ای بین خورشید و سیاره یا جسم دیگری در منظومۀ خورشیدی. این زاویه در مقارنه صفردرجه، در تربیع ۹۰ درجه، و در مقابله ۱۸۰ درجه است.
